آموزش سلامت در ساده ترين تعريف یعنی «آموزشي كه منجر به ارتقای رفتار بهداشتي فرد شود».

نكته مهم در اين تعريف، تغيير رفتار است، نه افزايش اطلاعات؛ و اگر چه آموزش سلامت اكثراً با ارائه اطلاعات بهداشتي آغاز مي شود، اما موفقيت آن زماني است كه بتواند رفتاري مناسب با سلامت فرد و جامعه را جايگزين رفتار غلط غير بهداشتي کند. 
بنابراين، جنبه «رفتار» در آموزش سلامت اهميت بالایی دارد و بدون تامين رفتار بهداشتي مناسب، آموزش سلامت كامل نخواهد شد. 

بر اساس رويكرد جديد آموزش سلامت، هر جامعه داراي عقل جمعي است و مردم در تشخيص و حل مشكلات شان توانايي و تفكر و اقدام سازنده دارند و آموزش سلامت بايد به جاي مداخله، تاكيد خود را بر درگير كردن جامعه در حل مشكلات بهداشتي خويش متمرکز کند.

يكي از اولويت هاي نظام سلامت در كشور، توسعه و فرهنگ سازي آموزش بيمار و مددجو در جهت توسعه خود مراقبتي است كه مي تواند مزاياي زير را براي نظام سلامت و بيماران به همراه داشته باشد .